સ્વ. દત્તોપંત ઠેંગડીજીએ એક પ્રવચનમાં ઉદાહરણ આપેલું કે નેપાલિયન સર્વસત્તાધીશ બન્યા પછી બદલાઈ ગયો હતો, અહંકારી બની ગયો હતો. તે કહેતો કે પદના આધારે જ શ્રેષ્ઠતા મપાય. તે 11111નું ઉદાહરણ આપીને કહેતો કે તેમાં છેલ્લે આવેલા એકડાની કિંમત એક છે, પછીનાની દસ અને સૌથી પહેલા એકડાની કિંમત દસ હજાર છે. એના સ્થાનને કારણે એનું ઉચ્ચ મૂલ્ય છે.
આવી જ વાત ભારતના એક સંતને કહેતાં તેમણે કહ્યું કે એ ભ્રમ છે. ભારતની સંકલ્પ્ના જુદી જ છે. તેમણે નીચેનું સુભાષિત કહીને આ સંકલ્પ્ના સમજાવી :
उच्चासन गतो नीचः
नीच एव न चोत्तमः।
प्रासादशिखरस्थोऽपि
काको न गरुडायते॥
ઊંચા આસને બેસવાથી નીચ માણસ ઉત્તમ નથી બનતો. કાગડો મહાલયના સુવર્ણકળશ પર બેસે તો પણ ગરુડ નથી કહેવાતો. આજ આવી અનુભૂતિ થાય છે? કાગડાને ઓળખીએ અને દૂર કરીએ.
No comments:
Post a Comment