હળવદના ભૂદેવોનાં પરાક્રમોની ઘણી લોકકથાઓ છે. એકવાર એક પહેલવાને પડકાર ફેંક્યો કે મારી સાથે કુસ્તી કરનાર આપો, નહિ તો એક સોનાની નાની મૂર્તિ અને અજેય હોવાનું પ્રમાણપત્ર આપો. મહાકાય શરીર, જીતેલી સોનાની મૂર્તિઓનો હારડો પહેરેલો, ડરામણા હાવભાવ કરે. નગર સામે પ્રતિષ્ઠાનો સવાલ ખડો થયો. કુસ્તીબાજો તો હતા, પણ કોઈ હિંમત ન કરે.
એક જવાને ખેતરેથી આવતાં વાત સાંભલી. ખભે હળ સાથે જ નગરચોકમાં પહોંચ્યો, અને હુંકાર કર્યો કે હું લડીશ. સૌ પેલા પ્રચંડ દેહવાળા પહેલવાન સામે જુએ, આ કસાએલા પણ બેઠી દડીના જવાનને જુએ... વિચારે કે આ કઈ રીતે જીતશે? પેલો પહેલવાન બાવડાં ઉછાળે, દેખાડો કરે, આ યુવાન શાંત - છેવટે બે જણ બાથડ્યા અને પેલા જવાને એક જ મુક્કે એ પહેલવાનને ભોં ભેગો કરી દીધો. આડંબર સામે ધીરજ જીતી ગઈ.
આડંબર વિશે ‘રામચરિતમ્’ - માં એક સુભાષિત છે :
तेजस्विनो वितन्वन्ति
प्रारम्भेषु नाऽडंबरम् ।
स्फुरत् प्रतापाश्चरमं
क्रममाणश्चकासति॥
प्रारम्भेषु नाऽडंबरम् ।
स्फुरत् प्रतापाश्चरमं
क्रममाणश्चकासति॥
તેજસ્વી વ્યક્તિ, સત્ત્વશીલ માણસ આડંબરનો આશરો નથી લેતા. આજના નેતાઓની જેમ આગમન સાથે જ ‘રોડ શો’ જેવા તમાશા નથી કરતા. સાચા સત્ત્વશીલ લોકો તો પોતાની શક્તિ, સામર્થ્ય પ્રગટ કરીને જ સફળ બનીને જ પ્રતિભા મેળવે છે.
No comments:
Post a Comment