રહ્યો છું. રાજેન્દ્ર પ્રસાદ હસ્યા. તેમણે કહ્યું, કંઈ વાંધો નહીં. પહેલાં તું તારું કામ કરી લે. બસ...! પછી તેઓ કૂવાના ચબૂતરા પર બેસી ગયા. થોડીવાર પછી ઠક્કરબાપા આવ્યા. રાજેન્દ્ર પ્રસાદને જોઈને કહ્યું, અરે ! રાજેન્દ્રબાબુ, તમે અહીં કેમ બેઠા છો ? ચાલો, ઓરડામાં...! આ સ્વયંસેવક તમને ત્યાં જ પાણી પહોંચાડી દેશે. રાજેન્દ્રબાબુનું નામ સાંભળતાં જ સ્વયંસેવક ડઘાઈ ગયો. તેણે રાજેન્દ્ર પ્રસાદનું નામ તો ઘણું સાંભળ્યું હતું પણ તેમને ક્યારેય જોયા ન હતા. તેણે ડોલને કૂવા પર મૂકી અને દોડીને રાજેન્દ્ર પ્રસાદના ચરણોમાં ઝૂકીને માફી માગવા જ જતો હતો કે રાજેન્દ્ર પ્રસાદ સ્નેહથી બોલ્યા, ના, રે...ના. તારે શાની માફી માગવાની હોય ! તેં કોઈ ભૂલ કરી નથી. તું તારું કામ પ્રામાણિકતાથી અને પૂરી લગનથી કરી રહ્યો હતો. તેમણે સ્વયંસેવકની ડોલથી જાતે કૂવામાંથી પાણી કાઢયું અને કૂવા પાસે બેસીને સ્નાન કર્યું. તેમની આવી સાદગી જોઈને સ્વયંસેવક ભાવવિભોર બની ગયો. એક સ્વયંસેવકને પોતાના રૂમ સુધી ભરેલી ડોલ ઊંચકીને લઈ જવી ન પડે તે માટે રાજેન્દ્ર પ્રસાદે કૂવા પાસે સ્નાન કરીને સાદગીનો પાઠ આપ્યો.
No comments:
Post a Comment